Een paar dagen tesamen

30 november zou Geert aankomen in Namibië en hij had te kennen gegeven vroeg genoeg aanwezig te zijn om nog te kunnen meevliegen. Piet besloot op zij komst te wachten tot de lunch. Heel erg vond hij het niet want tot die tijd zou het droge thermiek zijn. Rond lunchtijd werd duidelijk dat de-icing hem een forse vertraging had opgeleverd. Piet is dus alleen vertrokken voor en bescheiden, maar wel mooie driehoek van 480 km.
De eerste vliegdag van Geert en Piet samen was bij aanvang van de vliegdag er vrij veel hoge bewolking. Dat zorgde voor afscherming, waardoor de thermiek later op gang kwam. Toch waren de voorspellingen niet erg negatief. Er was wel reeds behoorlijke opbouw in het noorden en oosten. Aanvankelijk hadden we gepland richting zuiden, maar aangezien het daar nog volkomen blauw was, toch naar het oosten gepland in de richting van die opbouw. Zo zijn we naar Aminuis gevlogen. Verder had geen zin, omdat er richting Botswana buien hingen. Vervolgens naar het zuiden gevlogen tot Moscow. Een beetje tussen de buien door met prachtige virgae eronder. Tegen die tijd was het deel dat oorspronkelijk nog blauw was ook gaan borrelen, en zo gingen we vervolgens via Mariental naar Rheobot. Bij Mariental was er wederom heel veel afscherming, maar toch steeg het nog voldoende. Onder een of andere vage conversielijn door en na het ronden van Rehobot terug naar huis. De ervarenen onder ons noemden het een typische Namibië-dag: Buienslalom. Dat betekent dat her en der wolken uitregenen waar je dan omheen of tussendoor vliegt. Maar aan de rand van wolken die regen produceren is vaak nog heerlijk stijgen te vinden, waardoor je vaak tientallen kilometers lang in het stijgen kunt blijven door die wolkenranden af te vliegen. Het summum vond ik een bel van 4 mtr terwijl en ook dikke druppels op de kap kapot sloegen.
Vandaag was Piet zijn laatste vliegdag. Een echt Europese dag; Droge matige thermiek (< 2mtr) ver uit elkaar tot max. 2000 mtr boven terrein. Eenmaal ook nog behoorlijk laag gezeten maar net voor het starten van de motor kwam de reddende bel.
Inmiddels heeft Geert van drie niet functionerende iPaqs weer twee min of meer werkende kunnen maken. De accu van Evert zijn iPaq houdt nog steeds nauwelijks spanning vast maar zwelt daarvoor wel zodanig op dat de accudeksel wordt opgelicht en het apparaat nog maar met moeite in de cradle past.
Paul Bracke komt Piet morgen aflossen – Veel genot toegewenst Paul en wellicht dat die 1000 km er voor jou een keer uitrolt. Maar ook als dat niet zo is, er valt ook met minder km op de OLC heel veel te genieten hier.