Ride the lightning!!!
Door: Ernst
Blijf op de hoogte en volg Team
22 Januari 2011 | Namibië, Windhoek
Gisteren was er een venster in het mindere weer en daar moesten we maar gebruik van maken volgens Bernd, want het zou daarna wel weer eens een poosje minder kunnen zijn. Voor morgen verwachten we weer een bruikbaar venster, maar goed, dat zien we morgen wel.
Gisteren in ieder geval dacht Bernd dat zo rond een uur of 11 de basis hoog genoeg zou zitten en tja, er werden wel wat Thunderstorms afgegeven door de Zuid-Afrikaanse meteo, maar die doen dat altijd, dus dat zou zo een vaart niet moeten lopen.... De basis zou in de loop van de dag net boven de 3000m uit moeten komen. Dat is in Nederland riant, hier toch een beetje mager. Vandaar de tip van Bernd om vliegveld-hopping te doen. Dus het plan opgevat om van Kiripotib naar Bitterwasser te vliegen, dan naar Maltahöhe dan naar het westen om "die Kante" (daar waar de oceaan lucht en de woestijnlucht langs een bergrug convergeren en het dus "altijd" stijgt) eens te bekijken en dan noord langs "die Kante" terug richting Kiripotib.
De start ging goed in Kiripotib en al snel hadden we Bitterwasser achter ons gelaten. Op weg naar Maltahöhe waren de landingsveldjes zeer schaars en de thermiek wat matig, maar op weg naar "die Kante" werden we beloond met een schitterende blik op de canyons een tikkie west van Maltahöhe. Bij "die Kante" aangekomen werden we wederom verwend met goede thermiek en een geweldige blik op de vochtigere luchtmassa west van "die Kante." We keken dus op de wolken neer aldaar terwijl wij 15km naar het oosten onder een cumel draaiden. Wat COOL!
"Die Kante" deed een km of 30 wat ze moest doen, maar daarna nam de buiigheid zo toe dat we een keuze moesten maken. Terug naar het oosten of een soort noord tussen twee uitregende wolken door naar wat daar achter leek stralende zonneschijn.
Och.. we wilden toch naar het noorden dus tussen de twee buien door en het steeg zowaar ook nog en we konden de kist drooghouden. Echter, achter de buien was het niet (meer?) zo zonnig als dat we eerst meenden te zien. Rehoboth was nog buiten glijbereik en het was zo dood als een pier... Ok, Klein Aub, daar was een strip, beter dan niks, motor eruit en die liep goed, dus op naar Rehoboth. Ondertussen werd op de radio gemeld dat er een onweer dreigde bij Kiri. Tja, daar waren we voorlopig toch nog niet en wij draaiden na genoeg hoogte te hebben voor Rehoboth richting Pokweni tot we dat konden halen. Het was toch wel overal aardig donker om ons heen, en af en toe helemaal niet donker... jawel, bliksems. Af en toe hoorden we het zelfs donderen (zelfs mijn pa, die wat slecht hoort!) Naar Pokweni gegleden en daar weer de motor gestart tot we weer aansluiting hadden bij de thermiek. Bernd vertelde met rustige stem dat Kiri nu midden in het noodweer zat, en dat konden wij bevestigen. Op de natuurlijke thermiek konden we 30km zuid van Kiri "holden" met 800m plus op glijpad voor Bitterwasser, Tivoli en Kiri. We besloten wat verder naar het oosten te vliegen om te kijken of er nog meer "rotzooi" aankwam en dat scheen mee te vallen. Bernd meldde dat de regen was opgehouden en we konden koers zetten naar Kiri. Kist is wel een beetje nat geworden, maar na drie dagen pledgen, hahaha, was ie snel weer droog.
Een veilige en droge landing en 411 OLC Km's erbij en een vader die dit toch wel een indrukwekkend vluchtje vond. De zoon trouwens ook, hahaha
Groeten Ernst
Gisteren in ieder geval dacht Bernd dat zo rond een uur of 11 de basis hoog genoeg zou zitten en tja, er werden wel wat Thunderstorms afgegeven door de Zuid-Afrikaanse meteo, maar die doen dat altijd, dus dat zou zo een vaart niet moeten lopen.... De basis zou in de loop van de dag net boven de 3000m uit moeten komen. Dat is in Nederland riant, hier toch een beetje mager. Vandaar de tip van Bernd om vliegveld-hopping te doen. Dus het plan opgevat om van Kiripotib naar Bitterwasser te vliegen, dan naar Maltahöhe dan naar het westen om "die Kante" (daar waar de oceaan lucht en de woestijnlucht langs een bergrug convergeren en het dus "altijd" stijgt) eens te bekijken en dan noord langs "die Kante" terug richting Kiripotib.
De start ging goed in Kiripotib en al snel hadden we Bitterwasser achter ons gelaten. Op weg naar Maltahöhe waren de landingsveldjes zeer schaars en de thermiek wat matig, maar op weg naar "die Kante" werden we beloond met een schitterende blik op de canyons een tikkie west van Maltahöhe. Bij "die Kante" aangekomen werden we wederom verwend met goede thermiek en een geweldige blik op de vochtigere luchtmassa west van "die Kante." We keken dus op de wolken neer aldaar terwijl wij 15km naar het oosten onder een cumel draaiden. Wat COOL!
"Die Kante" deed een km of 30 wat ze moest doen, maar daarna nam de buiigheid zo toe dat we een keuze moesten maken. Terug naar het oosten of een soort noord tussen twee uitregende wolken door naar wat daar achter leek stralende zonneschijn.
Och.. we wilden toch naar het noorden dus tussen de twee buien door en het steeg zowaar ook nog en we konden de kist drooghouden. Echter, achter de buien was het niet (meer?) zo zonnig als dat we eerst meenden te zien. Rehoboth was nog buiten glijbereik en het was zo dood als een pier... Ok, Klein Aub, daar was een strip, beter dan niks, motor eruit en die liep goed, dus op naar Rehoboth. Ondertussen werd op de radio gemeld dat er een onweer dreigde bij Kiri. Tja, daar waren we voorlopig toch nog niet en wij draaiden na genoeg hoogte te hebben voor Rehoboth richting Pokweni tot we dat konden halen. Het was toch wel overal aardig donker om ons heen, en af en toe helemaal niet donker... jawel, bliksems. Af en toe hoorden we het zelfs donderen (zelfs mijn pa, die wat slecht hoort!) Naar Pokweni gegleden en daar weer de motor gestart tot we weer aansluiting hadden bij de thermiek. Bernd vertelde met rustige stem dat Kiri nu midden in het noodweer zat, en dat konden wij bevestigen. Op de natuurlijke thermiek konden we 30km zuid van Kiri "holden" met 800m plus op glijpad voor Bitterwasser, Tivoli en Kiri. We besloten wat verder naar het oosten te vliegen om te kijken of er nog meer "rotzooi" aankwam en dat scheen mee te vallen. Bernd meldde dat de regen was opgehouden en we konden koers zetten naar Kiri. Kist is wel een beetje nat geworden, maar na drie dagen pledgen, hahaha, was ie snel weer droog.
Een veilige en droge landing en 411 OLC Km's erbij en een vader die dit toch wel een indrukwekkend vluchtje vond. De zoon trouwens ook, hahaha
Groeten Ernst
-
22 Januari 2011 - 21:04
Brian:
Ha Ernst,
mooi dat je langs 'die Kante' hebt kunnen vliegen. eigenlijk is dat het enige gebied waar het uitzicht wat variatie biedt en het is veruit het mooiste deel om over te vliegen (behalve de landingsmogelijkheden dan). idd goed om vliegveldopties steeds open te houden bij die onweersbuien. in januari zijn die toch wat onstuimiger, daar waren peter en ik ook al achter gekomen. Het grote voordeel is dat je ca 100km ver kunt zien en dus ook die buien goed kunt inschatten.
Ik hoop dat de noordelijke stromingen snel afbuigen en dat je wat drogere lucht krijgt. Anders geniet van het land en de vluchten die er mogelijk zijn. het is namelijk alleszins veel beter weer daar dan hier (grijs, motregen, koud, wind, ... :( ... )
Groeten aan je pa!
-
22 Januari 2011 - 21:46
Brian:
coole fotos !! -
22 Januari 2011 - 23:02
Geert:
Wauw, die buien op de foto's zien er wel dreigend uit. Bedankt voor het verslag. De spot deed het gisteren prima. We volgen en supporteren. Succes en de groeten ginder -
23 Januari 2011 - 05:49
Ernst:
@ Geert:
Het is verbazingwekkend hoe snel je dingen "vergeet" of misschien "wegblokt."
Op downwind heb ik uiteraard de hele tijd tegen die donkere lucht aan zitten kijken om daarna op final tegen een lichtere normale lucht aan te kijken en te concentreren op de landing. Na de landing de "after landing checklist" en Reinhard die al voor kwam rijden met het ophaalmateriaal. Even een paar enthousiaste woorden gewisseld en daarna wil ik naar de staart lopen en schrik me haast de ziekte en zeg:"Schnell, wir müssen den Flieger schnell abstellen" als ik de donkere wand gadesla.
En Reinhard die met een Hamburgs accent droogjes zegt:"Nöh, dat ist schon vorbei, das kommt nicht wieder zurück." Hahaha -
23 Januari 2011 - 10:16
Peter Bickel:
Hoi die Ernst enProbert,
Ziet er allemaal indrukwekkend uit, zoals Brian al heeft gezegd: been there, seen that, done that.... maar blijft altijd indrukwekkend!
Geniet van de momenten mannen, en blijf scherp ! Zeer mooie foto's
ENJOY !
Peter -
23 Januari 2011 - 20:15
Margreet:
Wow, wat een vette foto's!! Heel cool :D
Klinkt als een behoorlijk avontuur. Ik wens jullie veel plezier toe & take care!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
