Duizend!
Door: Evert en Erik
Blijf op de hoogte en volg Team
27 December 2010 | Namibië, Windhoek
Nadat Bozze en Evert gisteren 927 km hadden gevlogen, waren we er vandaag op gespitst om vroeg op pad te gaan. Al voor het ontbijt hadden we de kist op de 36 (de meest ver verwijderde startplaats) gezet. Wegens de noordenwind was dat wel nodig, want op de hoogte van het veld (1365 mtr) hebben we weinig reserve.
Bij de briefing bleek het weer erg mooi weer te worden, met vanaf Kripotib naar het zuiden mooie wolken opbouw ("knappig").
Eerst de stoute schoenen aangetrokken en toen een 1045 driehoek uitgezet van Kiripotib naar Isabis in het westen, dan zuid naar Helmeringhausen, Noordoost naar Kentucky (een been van 448 km) en dan weer terug naar Kiripotib.
Na een vlotte start om half elf waren we op pad. Naar Isabis eerst nog rustig met een reissnelheid van 109, ook nog onder FL125 vanwege de sector van Windhoek. Voorbij Isabis ging het crescendo, zuid langs "die kante", ofwel de Naukluft, met prachtig zicht op de Namib woestijn. Met Bernd en Jürgen voor ons uit, en Piet en Bert achter ons ging het in hoog tempo naar Helmeringhausen. Iets van 139 km als reissnelheid. Voor ons uit bouwden de wolken netjes op. Toen het enorme been naar Kentucky van 448 km. toen we daar even op weg waren, zei Bozze dat de zuurstofmeter toch al weer aardig naar het rood liep. We hadden alweer een tijdje tegen de 5000 meter geplakt gezeten, en dan gebruik je wel wat. Zo ging dat echter niet verder met nog 500km te gaan... De strategie dus maar veranderd, en lager gaan vliegen. Doorsteken tot 3000 meter, dan weer opdraaien naar 4500 in sterke bellen. Dat is ook wel goed voor de reissnelheid, al heb je minder voordeel van de ijle lucht die een hogere grondsnelheid geeft. Tussen de 3800 en 4500 zetten we de zuurstof bij, en op die manier ging het prima. De manometer aflezen is iets wat alleen Bozze kan overigens, want daarvoor moet je achterstevoren in de kist zitten. Morgen toch maar om nog wat meer zuurstof bedelen bij Bernd.
Met de vaart er lekker in ging het naar Kentucky. Ter hoogte van Bitterwasser werden de wolken wat natter met hier en daar een paar spatjes.
Een 50 km voor Kentucky werd het blauw, en wat erger was: ook het stijgen was foetsie! Er was wel wat marge in de af stand, dus heeeel voorzichtig doorgevlogen tot 15 km voor het keerpunt en toen weer oo kousevoetjes terug geslopen. Richting vliegveld Julia vonden we na erg lang zoeken dan het reddende belletje. Bozze wist dat zuiver aan te vliegen en ons zo weer kop het gliijpad te brengen. Pfoei!
Alfredo Giretti was met zijn Ventus naar Kentucky doorgevlogen, maar had geen belletje meer kunnen vinden en dus zijn motor moeten gebruiken, pech!
Met uiteindelijk nog 700 meter over kwamen we bij Kiripotib aan, en konden na bijna negen uur vliegen en een beetje een houten kont weer veilig uitstappen.
Op de OLC bleek het een 1054 geworden te zijn, GEWELDIG!
Evert en Erik
Bij de briefing bleek het weer erg mooi weer te worden, met vanaf Kripotib naar het zuiden mooie wolken opbouw ("knappig").
Eerst de stoute schoenen aangetrokken en toen een 1045 driehoek uitgezet van Kiripotib naar Isabis in het westen, dan zuid naar Helmeringhausen, Noordoost naar Kentucky (een been van 448 km) en dan weer terug naar Kiripotib.
Na een vlotte start om half elf waren we op pad. Naar Isabis eerst nog rustig met een reissnelheid van 109, ook nog onder FL125 vanwege de sector van Windhoek. Voorbij Isabis ging het crescendo, zuid langs "die kante", ofwel de Naukluft, met prachtig zicht op de Namib woestijn. Met Bernd en Jürgen voor ons uit, en Piet en Bert achter ons ging het in hoog tempo naar Helmeringhausen. Iets van 139 km als reissnelheid. Voor ons uit bouwden de wolken netjes op. Toen het enorme been naar Kentucky van 448 km. toen we daar even op weg waren, zei Bozze dat de zuurstofmeter toch al weer aardig naar het rood liep. We hadden alweer een tijdje tegen de 5000 meter geplakt gezeten, en dan gebruik je wel wat. Zo ging dat echter niet verder met nog 500km te gaan... De strategie dus maar veranderd, en lager gaan vliegen. Doorsteken tot 3000 meter, dan weer opdraaien naar 4500 in sterke bellen. Dat is ook wel goed voor de reissnelheid, al heb je minder voordeel van de ijle lucht die een hogere grondsnelheid geeft. Tussen de 3800 en 4500 zetten we de zuurstof bij, en op die manier ging het prima. De manometer aflezen is iets wat alleen Bozze kan overigens, want daarvoor moet je achterstevoren in de kist zitten. Morgen toch maar om nog wat meer zuurstof bedelen bij Bernd.
Met de vaart er lekker in ging het naar Kentucky. Ter hoogte van Bitterwasser werden de wolken wat natter met hier en daar een paar spatjes.
Een 50 km voor Kentucky werd het blauw, en wat erger was: ook het stijgen was foetsie! Er was wel wat marge in de af stand, dus heeeel voorzichtig doorgevlogen tot 15 km voor het keerpunt en toen weer oo kousevoetjes terug geslopen. Richting vliegveld Julia vonden we na erg lang zoeken dan het reddende belletje. Bozze wist dat zuiver aan te vliegen en ons zo weer kop het gliijpad te brengen. Pfoei!
Alfredo Giretti was met zijn Ventus naar Kentucky doorgevlogen, maar had geen belletje meer kunnen vinden en dus zijn motor moeten gebruiken, pech!
Met uiteindelijk nog 700 meter over kwamen we bij Kiripotib aan, en konden na bijna negen uur vliegen en een beetje een houten kont weer veilig uitstappen.
Op de OLC bleek het een 1054 geworden te zijn, GEWELDIG!
Evert en Erik
-
28 December 2010 - 06:32
Piet:
Gefeliciteerd met deze fantastische prestatie. Is de vlucht gedeclareerd en gecontroleerd zodat je er een brevet voor kunt krijgen? Ik wens jullie vandaag nog zo'n dag; dan kan hij ook een 1000 op zijn naam zetten. -
28 December 2010 - 07:52
Kees:
Joehoe!!! Gefeliciteerd mannen! -
28 December 2010 - 09:26
Raymond:
Evert en Bozze nen dikke proficiat met Jullie 1000+ doe zo voort, steeds de lat een beetje hoger leggen, en proberen naar de 1100, moet kunnen, jullie hebben mijn zegen !!!
Raymond -
28 December 2010 - 11:24
Geert:
fantastisch mannen. een mooie FAI driehoek. Declareren voor een brevet kan je volgens mij enkel doen als je alleen in de kist zit. Zeg maar tegen Bernd dat hij wat meer O2 doet (wie het luidst roept heeft het meest), want het is een beetje lullig om de laatste bel op 5000 m zonder te zitten, als je nog 200 km uit zit, en 2 uur voor sunset. Op naar de 1250 km FAI???? Mooie en veilige vluchten toegewenst. -
28 December 2010 - 15:55
Paul:
Proficiat Kerels! Ik wist dat je het kon.
En ook tactisch heel goed gespeeld, doorvliegen naar Kentucky was ook jullie waarschijnlijk fataal geworden. Netjes de convergentie langs de "Kante" gevolgd en dan erg lange derde been heel strak gevlogen.
Leuk hè, die spanning die het zoeken van die laatste levensnoodzakelijke bel meebrengt. Doe de groeten aan Alfredo, Kalulu en de rest!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
