Bugs en 1046 km

Waanzinnig mooie landschappen, zand en zoutpannen als olievlekken op een soepbord, eindeloos lange duinenrijen in rood zand en bush zover je kan kijken, dat is Namibië vanuit de lucht. Spijtig dat je van op 4000 m en meer enkel kan vermoeden wat daar beneden zo allemaal rondloopt. onze contacten met de inheemse fauna beperkt zich tot de huiskat die ons elke avond tot aan de Astro villa volgt om zich dan tijdens de filosofeerstonde-met-een-pint vlotjes op mijn schoot te vleien. Een prachtig dier, trouwens, met lange achterpoten en een kop die aan een luipaard doet denken. Verder alle soorten hagedissen en kevers, zo groot dat je schrik zou krijgen om erop te trappen.

Vliegverslag

Waauw, allen dezelfde kant op, met 6 kisten. Richting Isabis, in het westen, vervolgens naar het zuiden richting Helmeringhausen, en vervolgens richting Kentucky in het oosten van de sector. Ongeveer 120 km voor Kentucky hing een convergentie van buien. De eerste konden we nog passeren, maar de tweede zou niet lukken dachten we, dus besloten de opdracht af te breken, en langsheen de buienlijn richting zuiden, om vervolgens 240 km van Kiripotib terug te keren. aanvankelijk wonnen we op ons glijpad, en dus besloten om af te wijken naar het westen, om extra km te sprokkelen. Toen we ons vervolgens met 200m bovenop circuithoogte omdraaiden naar Kiripotib, waren we onze extra hoogte zo weer kwijt, om met enigszins geknepen billen op circuithoogte aan te komen in Kiripotibbbbbrrrrrr. Landing en daarna donker. Nu zijn we al 20 min. te laat voor het eten, maar alleee.