Softly, softly

Als de baan maar lang genoeg is lukt een zelfstart ondanks een hellende baan en een rugwindcomponent toch nog heel goed.
Als er genoeg buitenlandingsvelden zijn lukt het overlandvliegen nog best aardig met een plafond van meestal niet meer dan 800 AGL.
Als maar 1 op de 7 wolken het doet voelt iedere bel boven de 0.5 m/s als een cadeautje.
Alleen de reissnelheid gaat dan wel tegenvallen.
Ter hoogte van Le Blanc leek de pret op maar met de motor uitgeklapt maar nog niet gestart vond Evert toch nog een belletje waar hij ons mee naar boven heeft geworsteld waardoor we uiteindelijk toch Chauvigny hebben weten te bereiken. Daar werd de vlucht gereduceerd tot een oefening boven blijven. Dat lukte uiteindelijk niet. Motor getrokken en na een uur weer onderuitgezakt. Motor getrokken en weer een bel gevonden die ons binnen glijbereik van Poitier bracht. Helaas werd dat inmiddels afgeschermd door een forse buitenrij die we vruchteloos hebben geprobeerd te omvliegen. Nog voor de bui Ch. bereikte geland. Daar was ons ophaalteam en Raymond reeds paraat om ons uit het veld te halen. Toch niet snel genoeg toen de kist op zijn plaats stond had iedereen een nat pak. De mosselen en de Sancerre hebben we ons daarna in een waterig zonnetje goed laten smaken.
Vannacht mag ik in de toren (ipv in de aanhanger) slapen!