Vrije dag - maar niet heus

Na negen dagen achter elkaar gevlogen te hebben, leek het een goed idee om eens een rustdagje in te lassen. Gisteren waren we immers nogal stevig aan het werk geweest voordat we echt op pad konden. Maar Bernd gooide roet in het eten, met de opmerking dat er morgen een kans van 50% was op mindere omstandigheden. Dus toch maar weer de bullen bij elkaar geraapt. Rond elven waren we klaar, maar het weer nog niet. Dus rustig afwachten deze keer, op het gemakje onder de veranda van een van de chalets.
Manfred Lengemann vertrok met de Antares als snuffelaar en had vlot een aardige bel te pakken. Bernd er achteraan met de ASW22, en rond half één de OM met Piet voorin en Evert als navigator. We moesten toch weer flink werken om weg te komen. Een half uur na ons was Robin May ook gestart met zijn EB28, en hij was vlot bij ons. Nog een tijdje lokaal rond geploeterd voordat we echt op pad konden. Nog een paar blauwe bellen (gelukkig wel goed) voordat we bij de Nossob rivierbedding bij de eerste wolken kwamen. Door richting Botswana, tot we bij de wolkenstraten aankwamen ennaar eht zuidoosten afsloegen. De straat deed het prima, al was het geen echte convergentie. Maar 88 km rechtuit vliegen zonder veel hoogteverlies, is toch niet slecht hè. We zijn tot Morester bij de grens met Botswana doorgevlogen, en toen ongeveer dezelfde route weer terug. In het noorden, tussen Gobabis en Buitepos waren er flinke buien, maar we konden er mooi langs richting hus. Nog wat verlengd naar Gravenstein, met dicht bij Kiripotib nog een mooi rustig belleje tot de max toegelaten hoogte (FL145).
Kortom: geen slechte beslissing om toch maar te gaan vliegen!